

Dla dwunastoletniej Talii McQuinn Arktyka nie jest wymarzonym miejscem na wakacje. Nie ma wyjścia – musi tam pojechać z ojcem, który prowadzi badania nad wielorybami. Ojciec całe dnie spędza poza domem, a Talia zostaje sama ze wspomnieniami o zmarłej mamie. Marzy o spotkaniu jednorożca. Według legend te zwierzęta spełniają życzenia. Jednym z życzeń dziewczynki jest pożegnanie się z mamą.
Powiedziałam sobie, że jeśli zobaczę jednorożca, będę trzymać oczy szeroko, szeroko otwarte, pozwolę, by ten widok wniknął we mnie, by roztrzaskał moje serce, o ile coś jeszcze z niego zostało prócz rozbitych kawałków. I wypowiem życzenie.
Dla dwunastoletniej Talii McQuinn Arktyka nie jest wymarzonym miejscem na wakacje. Nie ma wyjścia – musi tam pojechać z ojcem, który prowadzi badania nad wielorybami. Ojciec całe dnie spędza poza domem, a Talia zostaje sama ze wspomnieniami o zmarłej mamie. Marzy o spotkaniu jednorożca. Według legend te zwierzęta spełniają życzenia. Jednym z życzeń dziewczynki jest pożegnanie się z mamą.
Talia wie jednak, że jednorożce nie istnieją. Ale istnieją narwale – morskie ssaki, z których głowy wyrasta pojedynczy spiralnie skręcony róg. Istnieją i żyją właśnie w wodach Arktyki. Może więc one zdołają rozproszyć jej smutek?
Piękna poetycka opowieść o rozstaniach, samotności i przyjaźni.
Nie można odmówić tej historii piękna. Wykorzystując baśń do utworzenia jej struktury, autorka ją samą uczyniła kolejną baśnią. Szczególny szacunek wzbudza konsekwencja, z jaką Beth Hautala zbudowała w niej spójny splot idei dotyczących mocy słowa, opowieści, wyobrażeń i przemycanych w nich nadziei, pragnień, lęków i traum; słowem – wszystkiego, co buduje naszą świadomość, a w konsekwencji napędza nasze działania, rozdziały żywota.
Wraz z Talią odkrywamy znów piękno otaczającego nas świata, siłę przyjaźni i małych gestów, które mogą sprawić, że na czyjejś twarzy zagości uśmiech. Widzimy jak wielkiej siły potrzeba by wyrzec się bezpiecznego kokonu samotności i znów otworzyć się na to, co oferuje nam świat.
Narracja poprowadzona z punktu widzenia Talii jest znakomicie wyważona. To takie piękne połączenie lekkości - ze względu na wiek bohaterki, z subtelną, nienachalną dojrzałością i mądrością. Uwielbiam takie książki, mam wrażenie, że emocje i wiedzę można z nich czerpać garściami i niejednego się z nich nauczyć.
Książka jest opowieścią o pięknie, o tym co dobre i ważne. O dojrzewaniu ludzkiej duszy i serca w obliczu kolei losu. Wszystko opisane jest lekko, z wyczuciem, co czyni tę książkę ciekawą pozycją dla wrażliwych, nieukształtowanych ludzkich istot i chwilą refleksji; wytchnienia od brutalnej strony życia dla starszych czytelników.
Weronika Miksza/Niebieska Fala
Piękna historia o samotności, o żalu i tęsknocie, którym trzeba pozwolić rozgościć się w sobie, przeżyć je, by potem pozwolić im odejść i żyć. Piękna opowieść o przyjaźni i ludziach - jak bardzo jesteśmy sobie potrzebni i ile nawzajem możemy wnieść do swojego życia. I o dojrzewaniu.
Wzruszająca historia o relacji córki z ojcem, wyprawie na zimną północ i niespodziewanych przyjaźniach pokazuje, że nie samym chlebem żyje człowiek, a słowa rozgrzewają lepiej niż kubek parującej czekolady.
To książka do delektowania się słowem, które pięknie wybrzmiewa pośród ciszy Arktyki. Jeśli czytając ją usłyszycie śpiew waleni - pomyślcie życzenie...
Karolina/Dżin z tomikiem
Opis