WSKAZÓWKA DO PRACY
Nauczyciel przygotowuje dwa duże arkusze brystolu / szarego papieru i rozpoczyna dyskusję, w oparciu o pytanie: JAKI JEST JASON? Na jednym arkuszu uczniowie wypisują cechy, które łączą Jasona z rówieśnikami, na drugim – te, które go wyróżniają i podkreślają jego inność. Nauczyciel stara się tak kierować dyskusją, aby unikać wartościowania cech głównego bohatera.
TAKI JAK WSZYSCY
- Na zewnątrz jest taki, jak wszyscy, jest chłopakiem
- Lubi zapiekanki
- Jest dobry z angielskiego (wszyscy proszą go o pomoc, gdy czegoś nie wiedzą)
- Ma marzenia
- Ma dużo stresów
- Chce jechać na zlot, poznać pisarzy, zostać sławnym pisarzem
- Pragnie się zakochać, mieć dziewczynę
- Lubi filmy z Adamem Sandlerem (ma swoich ulubionych aktorów)
- Czuje strach przed odrzuceniem, przed tym, co o nim pomyśli Rebecca, gdy pozna go osobiście; boi się, że odstraszy dziewczynę „Boję się, że Rebacca mnie zobaczy”, ma wątpliwości, czy jechać do Dallas na zjazd Story Boardu;
- Obawia się zawodu
- Jest niezwykle racjonalny, wszystko odczytuje bardzo dosłownie. Dla niego „Komputery nie czekają na ludzi”
INNY NIŻ WSZYSCY
- „Wiem, że mój mózg jest inny niż mózgi neurotypowych. Wiem, że czasem ręce latają mi tu i tam, jakby żyły własnym życiem. Inaczej słyszę dźwięki. Moje oczy inaczej widzą. Pewne rzeczy dostrzegam, a innych wcale. Ale umiem pisać. Wiem, że umiem” (str. 194-195)
- Wrażliwy na faktury, struktury, tkaniny, których dotyka; drapią go i drażnią
- Kiwa głową, buja się, gdy widzi zdenerwowanie mamy... "W ten sposób starałem się nie słyszeć, co mówi. Ale i tak wszystko słyszałem" (str. 149)
- Myśli kolorami, łączy emocje z barwami (str. 148) "Uczucia mają kształt, tak jak kolory i litery. Niektóre widzę, inne się poruszają. Niektóre znam, innych nie (...). Miłość jest żółta, ciepła i bezpieczna".
- Ma problemy z odróżnieniem ludzi od siebie
- Patrzy bardziej, widzi więcej, jak rasowy outsider („Stolik jest zrobiony z plastiku, w którym zatopione są maleńkie drobinki, kolorowe płatki śniegu, które nie poruszają się i nie opadają” (str. 131); widzi np. światła na suficie (str. 133)
- To, co zwykle ludziom pachnie, jemu śmierdzi (np. sok jabłkowy)
- To, co komu innemu brzmi ładnie, jego drażni lub boli (np. gra na gitarze)
- Bardzo mocno szoruje zęby podczas mycia, działa na niego wyłącznie silny docisk (nadwrażliwość / niedowrażliwość). Trawa kłuje go jak igły, nie jest w stanie na niej siedzieć, "Kawa chlupocze jak ocean" (str. 178)
- Literuje w głowie wyrazy
- Porusza ustami, nic przy tym nie mówiąc
- Ciężko mu się odnaleźć w miejscach tłumnych, o silnym zagęszczeniu: dworce, lotniska. Bo "Całe lotnisko składa się z kolejek i korytarzy, w których utyka hałas" (str. 151).
- "Boję się patrzeć prosto w twarz"
- Jest niezwykle wrażliwy i wyczulony na głosy (dla niego głos może być szorstki, ostry, drapiący)
- Trudności lub całkowita niemożność nawiązania relacji w kontaktach społecznych (z kolegą Aaronem, z dziewczynkami z restauracji, w szkole, gdy jedna z dziewczynek zajmuje jego miejsce przy komputerze, w bezpośrednim kontakcie z Rebeccą)
ZADANIE DOMOWE – uczeń przygotowuje odpowiedzi pisemne
- „Nie można zmienić sobie imienia. Ładne czy brzydkie, to twoje imię” – zgadzasz się z tym?
- Zastanów się, co można w sobie zmienić, a co nie?
- Jak reagujesz na stres?
